نـاگـاه کـتــاب گـریـه را وا مـی‌کـرد            آن قـدر که پـشـت نـاله را تا می‌کرد

در مـجــلـس روضــۀ امــام صــادق            یــاد لـب خـشـکـیــدۀ بــابــا مـی‌کـرد

*******************

بانو! بنشین، بخوان، بگو حرف بزن            از تـیر نـشـسـته بر گـلـو حرف بزن

بـانـو! دم آخــری کــمـی آب بـخــور            از خـاطـره دسـت عـمـو حـرف بزن

*******************

از سـایـه سـنگ رد شده لـشـگـر من            زنجـیـر نـشـسـته روی زخـم پـر من

این غصه، شبانه، بی‌صدا پیرم کرد:            تشت و سر و چوب و گریه خواهر من

*******************

چوبی‌که به لب اشاره می‌کرد آن روز            از عـمه جگـر پـاره می‌کرد آن روز

ترسیدم از آن چـشم حـرامی ناگاه...            وقـتی که مرا نظاره می‌کرد آن روز